تکریم انسان

برخلاف جبهه باطل که به انسانها به عنوان ابزاری برای تأمین خواسته ها و منافع خویش می نگرند، در جبهه حق، مؤمن ارزش و کرامت دارد.

معیار، تقوا، ایمان و تعهّد است، نه زبان و قبیله و نژاد.

امام حسین(ع) در کربلا به یاران خود عزت بخشید؛ آنان را باوفاترین یاران حق نامید، به بالین یکایک آنها حاضر شد چه فرزندش علی اکبر(ع) و چه "جون" غلام ابوذر.

وقتی جون دلاورانه جنگید و در آستانه شهادت بود، امام (ع) سرش را به دامن گرفت و فرمود:" خدایا! چهره اش را نورانی و بدنش را خوشبو ساز و او را با محمد و آل محمد محشور نما".

وقتی حرّ از خواب غفلت بیدار شد، و به امام حسین(ع) پیوست تردید داشت توبه اش پذیرفته شود، لذا از امام پرسید:" آیا برای من توبه ای هست؟"، امام حسین (ع) با بزرگواری توبه و حقگرایی او را ارج نهاد و  فرمود:"نعم، یتوب الله علیک".

امام در هنگامی که عطر شهادت را از یاران به خون غلطیده خود استشمام می نمود آنها را همتای انبیا و رسولان قرار داده و در مذمت قاتلان شان می فرمود:" قَتَلةَ کقتلةِ النّبیین و آل النّبیین؛ قاتلانی همچون قاتلان پیامبران و دودمان رسولان ".

منبع: پیام های عاشورا، جواد محدّثی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: